صِديقه : (عربي) 1- (مؤنث صديق)، صديق. 1- ،2- و 3- ؛ 2- 1) (اَعلام) لقب حضرت فاطمه(س)؛ 2) لقب حضرت مريم مادر حضرت عيسي(ع).

صُراحي : (عربي) 1- (در قديم) ظرف شراب، ظرف شيشه‌اي شراب؛ 2- (در قديم) (به مجاز) شراب زلال؛ 3- (در تصوف) مقام انس را گويند.

صدف : (عربي) 1- نام عمومي نرم‌تنان دو كفه‌اي و نوعي خاص از آنها؛ 2- (در قديم) (در نجوم) نام سه ستاره به شكل مثلث بر دورِ قطب كه ستاره‌ي قطبيِ جَدْي در ميان آن است. [قدما اعتقاد داشتند كه قطره‌ي باراني در درون صدف جا مي‌گيرد و تبديل به مرواريد مي‌شود].

صدري : (عربي ـ فارسي) (صدر + ي (پسوند نسبت))، 1- منسوب به صدر، مربوط به صدر (سينه)، م صدر. 1- ، 2- ، 3- ، 4- و 5- ؛ 2- (در موسيقي ايراني) گوشه‌اي در آواز افشاري از ملحقات دستگاه شور؛ 3- (در گياهي) نوعي برنج مرغوب كه در گيلان و مازندران به عمل مي‌آيد.

صَهبا : (عربي) (= صَهباء) (مؤنث اصهب)، 1- سرخ و سفيد؛ 2- (در قديم) شراب انگوري، مي.

صَفیا : (عربی) (= صَفیه)، صَفیه 1-.

صونا : (عربي ـ فارسي) (صون + ا (پسوند نسبت))، 1- منسوب به صون؛ 2- خويشتن داري از گناه، صيانت.

صوفيا : (عربي ـ فارسي) (صوفي + ا (پسوند نسبت))، منسوب به صوفي، ( صوفي.

صنم : (عربي) 1- (به مجاز) (شاعرانه) بت، شخص زيبا رو، معشوق زيبارو؛ 2- (در عرفان) صنم در نزد بعضي از عرفا عبارت است از حقايق روحي در ظهور تجلي صورت صفاتي است.

صنوبر : (عربي، صَنَوبر، معرب از یونانی) (در گیاهی) نام چند نوع گیاه درختی از خانواده ی بید با برگ های براق که در کنار جوی ها کاشته می شود و چوب آن در کاغذسازی و کبریت سازی به کار می رود، سپیدار، سفیدار، سفیددار، شالک، تبریزی.